Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Zatem od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego dziecka rodzice nie mogą się uchylić  ani przez wzgląd na zasady współżycia społecznego, ani z powołaniem się na to, że świadczenia alimentacyjne połączone są z nadmiernym uszczerbkiem dla rodziców lub że dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

W konsekwencji powyższego obowiązek rodziców dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania istnieje już od chwili jego urodzenia i trwa do chwili osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymywania się a nie uzyskanie przez dziecko pełnoletności. Najczęściej zdolność do samodzielnego utrzymywania się dziecko uzyskuje gdy ukończy naukę i otrzyma należyte przygotowanie do pracy.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dziecka rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego rodzica określają jego zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. 

Istotnym również jest, że na podstawie art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego można żądać zmiany orzeczenia (np. wyroku rozwodowego w zakresie obowiązku alimentacyjnego na dziecko) w celu podwyższenia lub obniżenia świadczeń alimentacyjnych, lub stwierdzenia ustania obowiązku ich dokonywania (tzw. wygaśnięcia, uchylenia obowiązku alimentacyjnego). To ostatnie żądanie jest uzasadnione w razie odpadnięcia przesłanki koniecznej danego obowiązku alimentacyjnego, czy to po stronie uprawnionego dziecka (np. dziecko uzyskało zdolność samodzielnego utrzymania się), czy też po stronie zobowiązanego rodzica (np. zobowiązany utracił wszelkie zdolności zarobkowe oraz majątkowe).